Sobotni wieczór – 2 września – przygotowany z inicjatywy naszej scholi, był w naszej świątyni wieczorem zawierzenia Bogu. Odpowiednio wcześniej na naszej stronie internetowej pojawiło się specjalne zaproszenie, aby w tym dniu przyjść do kościoła. Informowano też o nim w ogłoszeniach duszpasterskich w niedzielę, 28 sierpnia. Jako, że 2 września przypada pierwsza sobota miesiąca już od godz. 17.00 przed wystawionym Najświętszym Sakramentem był czas na adorację i rozważanie tajemnic różańcowych, jako wynagrodzenie Najświętszemu Sercu Maryi i zadośćuczynienie za grzechy. Nabożeństwu przewodniczył ks. Piotr, a na zakończenie pobłogosławił zebranych Najświętszym Sakramentem. O godz. 18.30 rozpoczęła się wieczorna Msza św. koncelebrowana przez wszystkich naszych księży. Przewodniczył jej ks. proboszcz, on także wygłosił kazanie nawiązujące do „Przypowieści o talentach” z sobotniej Ewangelii według Świętego Mateusza.
Po Mszy św. wystawienie Najświętszego Sakramentu rozpoczęło wieczór zawierzenia. Wsłuchując się w pieśni scholi, zebrani w kościele mogli zawierzyć Panu Bogu swoje troski, problemy i radości.
Usłyszeliśmy mi.in.:
Oddaj Mu hołd, oto jest Twój Król!
Wychwalaj Go całym sercem swym.
Śpiewaj Mu hymn, wysławiając Go przed Jego tronem,
bo oto Królów Król.
oraz
Pobłogosław moje ciało, pobłogosław mnie.
Pobłogosław mego ducha, pobłogosław mnie.
Pobłogosław moje życie, pobłogosław mnie.
Pobłogosław moją wiarę, pobłogosław mnie, Ojcze.
Inne teksty pieśni, które zabrzmiały tego wieczoru w naszym kościele, można zobaczyć na załączonych zdjęciach. Pieśni były przeplatane czytaniami, m.in. o tym, jak umocnić swoją wiarę. Jedna z pań ze scholi dała dwa świadectwa: pierwsze – uzdrowienia swojego syna z ciężkiej choroby oraz drugie – w rodzinie, gdzie dziewczynka, urodzona jako wcześniak, bez szans na to, aby mogła chodzić, dzięki modlitwie całej rodziny zaczęła chodzić. Na zakończenie wieczoru ks. Piotr odmówił, przed wystawionym w monstrancji Panem Jezusem, „Modlitwę zawierzenia się Bożemu Miłosierdziu”.
Jezu Najmiłosierniejszy,
mój Panie i Zbawicielu.
Wobec nieba i ziemi, świadom swojej
nędzy, grzeszności i niewystarczalności,
oddaję się dziś zupełnie i całkowicie,
świadomie i dobrowolnie
Twemu Nieskończonemu Miłosierdziu.
Ufając Twojej Miłosiernej Miłości wyrzekam się na zawsze i całkowicie:
– zła i tego, co do zła prowadzi,
– demonów i wszelkich ich spraw i pokus,
– świata i wszystkiego, czym usiłuje mnie pociągać i zniewalać,
– siebie i wszystkiego, co buduje i zaspokaja mój egoizm i pychę.
Oddaję się Tobie Jezu, Najmiłosierniejszy Zbawicielu, jako jedynemu mojemu Bogu i Panu,
jedynej miłości, pragnieniu i celowi mojego życia.
Z całą pokorą, ufnością i uległością wobec Twojej Najmiłosierniejszej Woli oddaję Ci siebie:
– moje ciało, duszę i ducha,
– całą moją istotę,
– życie w czasie i w wieczności,
– przeszłość, teraźniejszość i przyszłość,
– rozum, uczucia i pragnienia,
– wszelkie zmysły, władze i prawa,
– wolę i wolność moją,
– wszystko, czym jestem, co posiadam i co mnie stanowi.
Nie zostawiam sobie nic,
wszystko oddaję Twojej Świętej Woli,
przez ręce Niepokalanej Matki Miłosierdzia.
Rozporządzaj mną jak chcesz,
według Twojego Miłosierdzia.
Broń mnie i posługuj się mną,
jako swoją wyłączną i całkowitą własnością.
Jezu, ufam Tobie!
Amen.
Wiernych zachęcono do odmawiania tej modlitwy wspólnie bądź tylko w swoim sercu. Na koniec wieczoru ks. proboszcz podziękował wszystkim, którzy wzięli udział w sobotniej modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Szczególnie słowa wdzięczności skierował do rodziny Grandów za inicjatywę i poprowadzenie tego wieczoru na większą chwałę Bożą. Dziękował również wszystkim śpiewającym i grającym w scholi oraz parafianom – uczestniczącym w wieczorze zawierzenia. Już na samo zakończenie wszyscy zebrani w kościele odśpiewali Apel Jasnogórski. Wieczór zawierzenia zakończył się o godz. 20.30.
Trochę szkoda, że z zaproszenia na ten wieczór nie skorzystali ci, których szczególnie gorąco zapraszano. Zabrakło dzieci, młodzieży i ich rodziców. A przecież, jak napisano w zaproszeniu: „Stoją przed nami nowe wyzwania – warto zawierzyć Jezusowi ten czas – abyśmy wszystko, co będziemy czynić, czynili na chwałę Boga”.
Tekst: Róża Gorońska (na podstawie informacji zebranych przez Mariannę Stolarz)
Zdjęcia: Marianna Stolarz
