Parafia pw. św. Ignacego z Loyoli
Liturgia Męki Pańskiej – 18 kwietnia 2025 r.
- Odsłony: 699
Wielki Piątek jest dniem skupienia i powagi. Z ołtarzy w świątyniach zniknęły kwiaty i świece, puste są tabernakula, a obrazy i krzyże z wizerunkiem Chrystusa są zasłonięte. To także jedyny dzień w roku, kiedy Kościół nie sprawuje Eucharystii. Liturgia Męki Pańskiej właściwie jest kontynuacją liturgii, która rozpoczęła się w Wielki Czwartek. Jest to także dzień postu ścisłego.
W naszym kościele od godz. 9.00 trwała adoracja Najświętszego Sakramentu w ciemnicy, a o godz. 15.00 sprawowano ostatnie nabożeństwo Drogi Krzyżowej.
O godz. 19.00 rozpoczęła się liturgia Męki Pańskiej. Wcześniej nasz katecheta – p. Andrzej przybliżył wiernym jej przebieg. Księża i służba liturgiczna przeszli procesyjnie przez kościół, a potem bez słów, bez znaku krzyża i pozdrowienia ks. Paweł, który przewodniczył dzisiejszej liturgii, wykonał gest leżenia krzyżem, oddając w ten sposób cześć ołtarzowi. Ołtarz (w tym dniu obnażony) symbolizuje Chrystusa. Ksiądz więc padł na twarz przed Chrystusem, który za nas oddał życie na krzyżu. W tym czasie wierni, klęcząc trwali w milczeniu.
Drugą częścią nabożeństwa była rozbudowana liturgia słowa, a w niej m.in. opis Męki Pańskiej czytany w podziale na role, homilia wygłoszona przez ks. Pawła i modlitwa powszechna (w niej Kościół poleca Bogu siebie i cały świat), której pierwszą część śpiewał ks. proboszcz, a w drugiej części odpowiadał ks. Paweł.
Kolejną częścią liturgii była adoracja Krzyża. Ministranci wnieśli zasłonięty Krzyż przed ołtarz. Tam jego ramiona odsłonił ks. Paweł, a potem nastąpiła adoracja Krzyża przez pocałunek, uklęknięcie lub skłon. Adorację rozpoczęli księża, po nich służba liturgiczna, a następnie wszyscy zebrani w kościele. Krzyż przypomina nam, że w ludzkim życiu istnieje także cierpienie. W tym czasie nasza schola pod kierunkiem p. Małgosi śpiewała pieśni wielkopostne.
Liturgia Wielkiego Czwartku – 17 kwietnia 2025 r.
- Odsłony: 775
Dziś rano o godz. 9.00 w koszalińskiej katedrze sprawowano Mszę Krzyżma. To jedyna taka Msza w roku, celebrowana tylko w jednym kościele w diecezji. W jej trakcie księża wraz z biskupami odnowili swoje przyrzeczenia kapłańskie. Eucharystii przewodniczył ks. abp nominat Zbigniew Zieliński, który z końcem kwietnia odchodzi do Poznania. Na tej Mszy św. podziękował on całej wspólnocie diecezjalnej za trzy lata współpracy. Na koniec Eucharystii wręczył też pamiątkowe dyplomy kapłanom świętującym w tym roku 25. i 50. rocznicę święceń. W czasie liturgii ks. abp nominat pobłogosławił oleje chorych i katechumenów oraz krzyżmo.
W Kościele katolickim Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczęło się dziś wieczorem Triduum Paschalne, w czasie którego wspominamy mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Msza św. ma charakter bardzo uroczysty. Jest dziękczynieniem za ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa. Ostatnia Wieczerza, którą Jezus spożywał z apostołami, była tradycyjną ucztą paschalną, która przypominała wyjście Izraelitów z niewoli egipskiej. Jednak Chrystus nadał tej wieczerzy nowy sens. Mówiąc, że poświęcony chleb jest Jego Ciałem, a wino Krwią, ustanowił Eucharystię i nakazał apostołom: „To czyńcie na Moją pamiątkę”.
Niedziela Palmowa – 13 kwietnia 2025 r.
- Odsłony: 879
Niedziela Palmowa jest zwana również Niedzielą Męki Pańskiej. Została ustanowiona na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy, kiedy to mieszkańcy miasta witali Go, machając gałązkami palmowymi. Stąd też na pamiątkę tamtych wydarzeń, w Niedzielę Palmową wierni przychodzą do kościoła z symbolicznymi palmami. Mimo, że polskie tradycyjne palmy wielkanocne nie są podobne do tych rosnących na Bliskim Wschodzie, ale symbolizują to samo – radość i triumf. Palmy w Polsce zastępują często gałązki wierzbowe z baziami. Po ich poświęceniu zatyka się je za krzyże i obrazy, by strzegły domu od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże. Palmy utykano także na polach, aby Pan Bóg strzegł zasiewów i plonów przed gradem, suszą i nadmiernym deszczem.
W kruchcie własnoręcznie wykonane palmy do poświęcenia rozprowadzała parafialna Odnowa w Duchu Świętym. Dochód ze sprzedaży przeznaczony jest na dzieła ewangelizacyjne organizowane przez nią.
Dzisiaj przed Eucharystią sprawowaną o godz. 10.00 wierni zgromadzili się na placu przed kościołem, tam ks. proboszcz (w otoczeniu ks. Tadeusza i ks. Pawła oraz ministrantów) poświęcił przyniesione przez parafian palmy. Następnie księża wraz z wiernymi uroczyście weszli do naszej świątyni śpiewając pieśń „Chrystus wodzem, Chrystus królem, Chrystus, Chrystus władcą nam...”. Ta pieśń również była śpiewana na zakończenie sumy. Zamiast kazania ks. proboszcz i dwóch ministrantów czytali opis Męki Pańskiej. Nasz kościół był dziś udekorowany gałązkami prawdziwych palm, które stały w gazonach przed pulpitem oraz przed zasłoniętym krzyżem w prezbiterium. Również część ławek zdobiły palmowe gałązki. W czasie pozostałych Mszy św. księża święcili, przyniesione przez wiernych, palmy we wnętrzu kościoła. W ogłoszeniach duszpasterskich na każdej Mszy św. ks. proboszcz zapoznał wiernych z programem nadchodzących, bardzo ważnych dla każdego katolika, najbliższych dni (Triduum Paschalne i Wielkanoc). Wspomniał też o Mszy Krzyżma sprawowanej w najbliższy czwartek w katedrze o godz. 9.00, której przewodniczyć będzie ks. abp nominat Zbigniew Zieliński. Będzie to także diecezjalne podziękowanie za jego posługę w naszej diecezji przed odejściem do Poznania.
Popielec – 5 marca 2025 r.
- Odsłony: 1081
Popielec to wyjątkowy dzień w kalendarzu liturgicznym. Rozpoczyna on czas pokuty, refleksji i przygotowania do Wielkanocy. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski ks. abp Tadeusz Wojda SAC z okazji rozpoczynającego się dzisiaj Wielkiego Postu powiedział m.in. „Niech okres Wielkiego Postu będzie czasem naszej duchowej pielgrzymki, dzięki której możemy zbliżyć się do Boga, do siebie samego i do drugiego człowieka. W tej duchowej drodze zadbajmy szczególnie o wewnętrzną świątynię naszego serca oraz pamiętajmy o tych najbardziej potrzebujących, odrzuconych, bezbronnych, bezdomnych, którzy szczególnie potrzebują naszego wsparcia – zarówno duchowego, jak i materialnego”.
Wszyscy wchodzący dziś do kościoła zauważyli, że w prezbiterium stoi gotowa już dekoracja, która ma nam przypominać, że Kościół zaleca chrześcijanom trzy wielkopostne praktyki – modlitwę, post i jałmużnę.
W Środę Popielcową w naszej świątyni sprawowano dodatkową mszę św. o godz. 10.00; przewodniczył jej gość, ks. Remigiusz Szauer. Jest on m.in. Dyrektorem Instytutu Studiów Wyższych w Koszalinie, adiunktem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego oraz wykładowcą w naszym seminarium duchownym. Razem z nim Mszę św. celebrował nasz proboszcz, ks. Kazimierz Dullak, on też wygłosił kazanie, nawiązując w nim do wielkopostnych praktyk: modlitwy, postu i jałmużny.
Na wszystkich dzisiejszych Mszach św. kapłani posypywali głowy wiernych popiołem. Już w VIII wieku praktykowano posypywanie głów popiołem jako znak pokuty. W XI wieku papież Urban II oficjalnie wprowadził ten zwyczaj dla całego Kościoła. Obrzęd ten przypomina o śmiertelności człowieka i ma wzmocnić w nas potrzebę szczerej pokuty za grzechy. Popiół, którym posypuje się głowy wiernych, pochodzi ze spalonych palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku. W Środę Popielcową katolików w wieku od 18 do 60 lat obowiązuje post ścisły.
Nasi księżą zachęcają parafian do udziału w nabożeństwach wielkopostnych. W piątki o godz. 17.00 sprawowana będzie Droga Krzyżowa dla dzieci i młodzieży szkoły podstawowej, a o godz. 17.45.dla młodzieży starszej i dorosłych. W najbliższą niedzielę o godz. 17.45 rozpocznie się cykl rozważań w ramach Gorzkich Żali.
Dzień Imienin naszego proboszcza, ks. Kazimierza Dullaka – 4 marca 2025 r.
- Odsłony: 1046
Niby jeszcze za oknem przedwiośnie, ale w sercach parafian zagościła już prawdziwa wiosna, a to za sprawą naszych ciepłych myśli o dzisiejszym Solenizancie, ks. Kazimierzu Dullaku. Imieninową Mszę św. o godz. 18.30 sprawowali ks. Paweł i ks. proboszcz. Razem z nimi przy ołtarzu był też nasz szafarz – p. Andrzej. W liturgii uczestniczyła spora grupka ministrantów i lektorów. Całość uświetniała swoim śpiewem i grą nasza schola rodzinna pod kierunkiem p. Małgosi. Kazanie wygłosił ks. Paweł, w którym przybliżył zebranym postać świętego patrona naszego Solenizanta. Przed błogosławieństwem, kończącym Mszę św., ks. Kazimierz przyjmował życzenia i kwiaty od zebranych na wieczornej Eucharystii. Składali je przedstawiciele wspólnot modlitewnych, służby liturgicznej, scholi rodzinnej, a także osoby prywatne, a na końcu złożyli je nasi księża: Paweł i Tadeusz. Schola podczas wręczenia kwiatów zaśpiewała Solenizantowi tradycyjne „Życzymy, życzymy...”.
Ks. Kazimierz serdecznie podziękował parafianom za udział w wieczornej Mszy św. oraz za wszystkie ciepłe słowa, które usłyszał i za wszelkie okazywane mu wyrazy życzliwości. Po błogosławieństwie, około godz. 20.00 uczestnicy imieninowej Eucharystii rozeszli się do domów. Przy wyjściu z kościoła czekała na nich słodka niespodzianka; ministranci w imieniu ks. proboszcza częstowali cukierkami parafian, którzy znaleźli czas, aby uczestniczyć w imieninowej Mszy św., dając tym samym wyraz swojej sympatii dla Solenizanta.
Święto Ofiarowania Pańskiego – 2 lutego 2025 r.
- Odsłony: 1402
Kościół katolicki obchodzi tego dnia święto Ofiarowania Pańskiego na pamiątkę ofiarowania przez Maryję i Józefa ich pierworodnego syna, Jezusa, w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Przed 1969 r. na Zachodzie znano je jako święto Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny. Po Soborze Watykańskim II zmieniono jego nazwę na obecną. Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa „światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela” (Łk 2, 32), dlatego to święto jest bogate w symbolikę światła.
Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż obchodzono je w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. W Jerozolimie odbywały się – zazwyczaj nocą – uroczyste procesje ze świecami. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim. Według podania, procesja z zapalonymi świecami była znana w Rzymie już w czasach papieża, św. Gelazego w 492 r. Od X w. upowszechnił się obrzęd święcenia świec, których płomień symbolizuje Jezusa – Światłość świata, Chrystusa, który uciszał burze, był, jest i na zawsze pozostanie Panem wszystkich praw natury. Momentem najuroczystszym apoteozy Chrystusa jako światła, który oświeca narody, jest podniosły obrzęd Wigilii Paschalnej – poświęcenie paschału i przepiękny hymn Exsultet. W Rzymie w tym dniu odbywała się najstarsza maryjna procesja, której uczestnicy nieśli zapalone świece. Prawdopodobnie ta procesja do największego sanktuarium rzymskiego – bazyliki Matki Bożej Większej – nadała świętu Pańskiemu charakter maryjny, który z wolna zaczął przeważać. Przypuszcza się, że już w VI w. celebrowano je w Konstantynopolu, w którym zwrócono też większą uwagę na maryjny charakter święta.